چکیده:

این پایان نامه به چهار فصل تقسیم بندی شده است که به ترتیب در فصل اول در ابتدا تاریخچه کوتاهی از لباس و مختصری از نحوۀ پوشش در قرنهای 17، 18 و 19 مورد بررسی قرار می گیرد که در پی آن جریان های هندی قرن 19 به بعد را تا به امروز بسیار کوتاه و خلاصه بررسی خواهیم کرد و اینکه تا به چه حد و لباس از این جریانات تحت تأثیر قرار گرفته اند در فصل دوم بطور کامل تمامی جزئیات لباس و طراحی آن در سالهای اخیر دهه به دهه مورد بررسی قرار می گیرد در فصل سوم اصل ارتباط، هنر تبلیغات و ارتباط آن با دنیای مد شرح داده خواهد شد و در فصل چهارم گزیده ای از ارتباط مد و طراحی لباس با شاخه های مختلف هنر ارتباط تصویری (گرافیک) و ابزار آن بررسی می گردد.

مقدمه و فهرست در ادامه مطلب

چكيده :

پس از انقلاب صنعتي آپارتمان نشيني شكل نويني به خود گرفت و جنبه هاي گوناگون زندگي بشري از جمله نظام هاي سكونتگاهي را تحت تاثير قرار داد موج اين تاثير گذاري از كشورهاي صنعتي آغاز گشت و به كشورهاي در حال توسعه از جمله ايران رسيد .

توسعه آپارتمان نشيني نه تنها در شكل گيري و روند شهر نشيني تاثير داشته بلكه رشد كالبدي و فيزيكي شهرها را تحت تاثير خود قرار داده است .

رشد فزاينده و شتابان جمعيتي و فيزيكي شهر زاهدان و به دنبال آن توسعه آپارتمان نشيني از اين منظر قابل توجه است، به طوري كه جمعيت اين شهر در طي هشتاد سال كمتر از 5000 نفر در هسته اوليه (حدود 1300) و به 17954 نفر در 1335 و به 419518 نفر در 1375 رسيده است و پيش بيني مي شود كه در سال 1380 به 548886 نفر رسيده باشد اين افزايش كه رشد جمعيت متوسط 27/8 درصد اين سالها را داشته است گسترش فيزيكي فزاينده شهر را نيز توجيه مي كند اين رشد همراه با پديد آمدن شرايط خاص سياسي، اجتماعي و اقتصادي توسعه آپارتمان نشيني را در شهر زاهدان تقويت خواهد نمود .

در اين راستا با بهره گيري از نظريات كلاسيك ومدرن در زمينه تكوين و تكامل شهرها و نظريات ساخت شهرها، شهرنشيني را از دوبعد درونزوا و برونزا بررسي كرده و در انتها به طريق مطالعه ميداني تاثير بر آيند اين دودسته عوامل را بر توسعه آپارتمان نشيني مورد آزمون قرار داده ايم نتايج حاصله از اين بدين گونه است كه رشد شتابان شهر عمدتا ناشي از عوامل برونزا شامل اهداف سياسي و اداري دولت مي باشد .

مقدمه و فهرست در ادامه مطلب

پيشگفتار:

مطلبي كه به دنبال مي آيد، رساله نظري نگارنده است. اين تحقيق به بررسي نگاه، جايگاه ديدن و فرآيند بينايي در هنر عكاسي مي پردازد.

از گذشته تا كنون براي نگارنده اين سوال مطرح بود كه عكاس به عنوان هنرمند چگونه جهان رودرروي خود را گزينش مي‌كند. اين دغدغه از ابتداي تحصيل ذهن مرا به خود مشغول كرد. در سال آخر تحصيل هنگامي كه جهت انتخاب پروژه پايان‌نامه به استاد راهنمايم رجوع كردم، موضوع خود را به ايشان گفته و ايشان عنوان نگاه و معنا در عكاسي را براي من انتخاب كردند و از من خواستند تا به مطالعه اين موضوع بپردازم. پس از يافتن چند منبع و پيگيري در مورد چند عكاس و چند نظريه پرداز در حوزه هنر و عكاسي موضوع پيشنهادي را پذيرفتم و شروع به فعاليت كردم.

رسالة مذكور داراي بحث بنيادي و نظري است. عكاسان هنگام ثبت عكسهاي خود به جهان بيرون از دوربين و يا به تعبيري به جهان رودرروي دوربين از طريق انديشة دروني و عنصر بينايي يعني چشمها دست مي يابند. هنر عكاسي هنر عيني است و در مرحله رؤيت، عكاس تصوير خود را ثبت مي كند – در اين فرآيند چشمها عمل نمي كند بلكه جهان،  جهان عكاس كه همان گذشته، حال و تجربيات و نحوة انديشيدن اوست كه در سطح عكسها مؤثر است. مبناي اين تحقيق نظري بر دو مسئله دستگاه بينايي و لحظة رويت و گزينش كادر و ثبت تصوير استوار است.

تحقيق شامل يك چكيده، پيشگفتار و مقدمه اي در باب عكاسي و چهار فصل تحت عنوان دستگاه بينايي و ديدن در عكاسي – خواستگاه عكاس، گزينش كادر و زيبايي شناسي عكس مي باشد. در پايان يك فهرست منابع و مآخذ و يك گزارش عملي درج شده است. نگارنده خود معتقد است كه اين دو مقالة نظري پيچيده، اما در عين حال مهم‌اند. نظريه ژاك لكان در باره فرآيند بينايي و نظرية رولان بارت در زمينة عكاسي همچنان براي من سنگين، اما قابل احترام است. بديهي است مي بايستي حوزة مطالعات دانشجويان عكاسي و همچنين خودم گسترش يابد تا اين گونه موارد را بيشتر درك كنيم.