چكيده

هدف از اين پژوهش بررسي تأثير مشاوره گروهي با رويكرد تحليل رفتار متقابل بر سازگاري دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان رباط‌كريم در سال 86-85 مي‌باشد.

روش پژوهش در اين تحقيق روش آزمايشي بود. كه در اين پژوهش ابتدا 200 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شد كه پس از انجام پيش آزمون از بين آنها دانش‌آموزاني كه كمترين نمره سازگاري را كسب نمودند 30 نفر به صورت تصادفي انتخاب و به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم گرديدند.

جهت اندازه‌گيري داده‌ها از پرسشنامه‌ها سازگاري سينها و سينگ (1993) كه شامل 60 سؤال كه حوزه‌هاي عاطفي، اجتماعي و آموزشي دانش‌آموزان دبيرستاني را مي‌سنجد استفاده شد و همچنين مشاوره گروهي با رويكرد تحليل رفتار متقابل در ده جلسه يك ساعت و نيم اجرا شد و در پايان نيز از هر دو گروه گواه و كنترل پس‌آزمون گرفته شد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار توصيفي (جدول و نمودار) و جهت آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از آمار استنباطي (T مستقل و كواريانس) استفاده شد.

نتايج اين پژوهش نشان داد كه روش مشاوره گروهي با رويكرد تحليل رفتار متقابل TA بر سازگاري اجتماعي و سازگاري كل شركت‌كنندگان تأثير معنادار داشته است همچنين نتايج نشان دهنده وجود تفاوت معناداري بين سازگاري دانش‌آموزان پايه اول و دوم مي‌باشد و سازگاري عاطفي و آموزشي نيز افزايش يافته است ولي معنادار نبوده است.